تا کوچه های آسمان _ _ _ خاطرات سپهبد شهید علی صیاد شیرازی

کتاب “تا کوچه های آسمان” خاطرات شهید والامقام سپهبد علی صیاد شیرازی است. ایشان پس از سال ها مجاهدت در جبهه های حق علیه باطل.در بیست و یکم فروردین ماه سال 1378 با برنامه ریزی.قبلی توسط گروهک منافقین روبروی منزل ایشان.از ناحیه سر مورد اصابت چند گلوله قرار گرفت.و به درجه رفیع شهادت نائل گشت.

این کتاب روایت مردی از جنس آفتاب است که دِینش را به کشورش ادا کرد.

بازوی امام کتاب “تا کوچه های آسمان”

عملیات “بدر ” بعد از عملیات “خیبر ” در منطقه هور العظیم انجام شد . در این عملیات ما باید از منطقه هورالعظیم در جزایر مجنون بین روی می‌کردیم . ما باید تک را به سمت غرب در خاک عراق و در آب انجام می‌دادیم و خود را به باریکه‌ای از خشکی که بین هوالعظیم و هوری که در عراق وجود داشت ،در حوالی اتوبان “العماره ” به سمت بصره ،در کنار رود دجله می‌رساندیم.

در این عملیات با طی کردن مراحل وسختی های فراوان و فداکاری‌های نیروهای رزمنده‌ی ارتش و سپاهی ، سرانجام در شب اول خط را شکستیم و خود را به ساحل دجله رساندیم .نمی‌دانم چه عاملی سبب شد تا ما نتوانیم از این رودخانه شصت‌متری دجله عبور کرده و سر پلمان را بگیریم . در این شرایط ارتباطمان بین منطقه شمال و جنوب قطع شد و در آن فضا گیر افتاده بودیم. سپهبد علی صیاد شیرازی

در چنین شرایطی دشمن در برابر چشمان ما هزار دستگاه تانک را از منطقه شرق دجله (بصره ) از اتوبان بصره العماره عبور می‌داد و ما هم کاری از دستمان برنمی‌آمد.
شرایط حاکی از آن بود که تا چند لحظه‌ی دیگر دشمن از هر دو طرف آرایش می‌گیرد و به شکل گاز انبری مار قیچی می‌کند .عقبه ما نیز آب بود و ما برای عقب رفتن مشکل داشتیم . پیشروی نیز کاری ساده نبود .در چنین شرایطی همه ما آن‌جا گرفتار شده بودیم و ممکن بود بسیاری شهید و بسیاری اسیر شوند.

بازوی امام

شرایط به‌گونه‌ای بود که ما مجبور شدیم به‌عنوان آخرین فرصت نیرویی را شبانه از جزایر مجروح با بالگرد به کنار دجله منتقل کنیم تا آرایش بگیرند و هنگام صبح که دشمن می‌خواهد با آرایش تانک‌های خود بر ما فشار آورد ،جلوی او را بگیرند و این کار زمینه‌ای برای عقب‌نشینی ما شود ، تا نه گرفتار شویم و نه این کار ما حالت فرار داشته باشد.

در آن شرایط ممکن بود که ما بیست هزار اسیر بدهیم و این کم نبود . ما مثل دشمن نبودیم که با وجود شصت هزار اسیر همچنان در حال جنگ است . روحیه‌مان به گونه‌ای است که همواره باید پیروزی و موفقیت داشته‌باشیم ؛ یعنی روحیه شکست خوردن را شاید نداشته باشیم . البته آمادگی روحی را خدا می‌دهد ؛ زیرا همه برای خدا درحال کار هستند.

قرارگاه مشترک کتاب “تا کوچه های آسمان”

لازم است قبل‌از این‌که وارد بحث عملیات‌ها شویم ،.به پیچیدگی‌های کار بپردازیم و صحنه را بشناسیم.و ببینیم که خداوند چگونه در پیشبرد کارها به ارتش اسلام کمک کرد. حدوداً اوایل مهرماه سال ۶۰ بنده به فرماندهی نیروی زمینی ارتش منصوب شدم . در آن زمان ، حدود یک‌سال از جنگ تحمیلی می گذشت.و روزنه امیدی برای ما پیدا شده بود. سپهبد علی صیاد شیرازی

در زمان عملیات ثامن‌الائمه ( ع ) رزمندگان ما به این رسیده بودند که دشمن ما شکست‌ناپذیر نیست.و ما می‌توانیم با او بجنگیم .می‌توانیم امیدوار باشیم که نه‌تنها می‌توانیم دشمن را در خاکمان سرکوب کنیم.و او را بیرون برانیم ، بلکه برای احقاق حق حکومت اسلامی‌مان ،که هنگام نضج گرفتن.و متشکل شدن آن ، این توطئه‌ها برایش انجام می‌شد ،می‌توانیم متجاوز را تنبیه نیز بکنیم .با این امید ، همه بچه‌ها روحیه داشتند. ک

تاب “تا کوچه های آسمان”

حدود سه ماه برای مقدمات عملیات تلاش شد. در این مدت ، تجدید سازمانی در نیروی زمینی ارتش انجام شد.و از همان روزهای اول ، ارتباط مستقیم ما با برادران سپاه برقرار گردید . همچنین با فرماندهی محترم سپاه ،.عناصر عملیاتی و با مشاوران ایشان در گلف اهواز جلسات مکرری داشتیم.و به‌صورت مشترک برنامه‌ریزی کرده.و به شکل منفرد به‌دنبال ارگان‌های خود می‌رفتیم تا آن‌ها را برای صحنه عملیات مهیا نماییم. کتاب “تا کوچه های آسمان”

قرارگاه مشترک

اولین نکته‌ای که به‌نظر ما رسید ،.تشکیل یک قرارگاه رسمی مشترک بود . این پدیده‌ای نبود که برای ما تازگی داشته باشد ؛.زیرا ما تجربه زنده کردستان و عطش و التهابی که در دل نیروهای مؤمن ارتش و سپاه بود ، منتقل کردیم .پیش‌از آن ، برای انجام چنین کاری موانعی بر سر راه داشتیم :

هم مانع تشکیلاتی مثل بنی‌صدر و مشاورانش در صحنه نبرد که کاملاً با این پیوند مخالف بودند.و هم مانع فرهنگی و روحیاتی که بر دو ارگان حاکم بود. و آن‌ها را نسبت‌به تحمل یکدیگر نگران می‌کرد .در چنین شرایطی به لطف خدا این قرارگاه به دست مؤمنین و نیروهای حزب‌الله تشکیل شد .اینان از هر دو طرف بودند و نسبت بهم نگرانی نداشته‌اند و امیدوار.به یاری یکدیگر بودند و این را یک اصل می‌دانستند. کتاب “تا کوچه های آسمان”

قرارگاه نیروی زمینی ابتدا در زیرزمین ۱۴ متری پادگان دزفول واقع‌شده بود . ما برای انتقال قرارگاه به اهواز تنها سه روز مهلت داشتیم . با این انتقال ، ما مرکزیت بهتری درصحنه نبرد پیدا می‌کردیم.

خصوصیات شخصی شهید صیاد شیرازی چه جنبه‌هایی را در مسائل کاری ایشان و چه نقشی را در پیوند ارتش و سپاه داشت ؟ کتاب “تا کوچه های آسمان”

هماهنگ کردن عملیات‌های سپاه و بسیج با ارتش.یکی از دیگر نقش‌های برجسته شهید صیاد شیرازی بود . او در این مسئله بسیار دل می‌سوزاند.و دغدغه ایشان در طول جنگ همین بود که ارتش را با مردم پیوند دهد.و زمینه همکاری ارتش سپاه و بسیج را به وجود آورد.و در این مورد بسیار اصرار داشت که باید ارتش در کنار نیروهای مردم و بسیج در جنگ حضور داشته باشد . اما بارزترین خصیصه‌ی فردی ایشان ، تحرک فوق‌العاده او بود.که از برجسته‌ترین جنبه شخصیت فردی و نظامی شهید صیاد شیرازی بود.و هرکس با ایشان حتی یک روز آشنایی داشت ،.به این مطلب واقف بود که او از صبح علی‌الطلوع تا اواخر شب آماده کار بود. کتاب “تا کوچه های آسمان”

در زمان جنگ هم اصلا شب مطرح نبود . هر گاه در آن سال‌ها می‌گفتیم سرهنگ شیرازی ،.ایشان همواره مانند یک نظامی قبراق ، آماده ، پوتین به پا کرده و حمایل بسته.در مقابل ما آماده بود و در تمامی صحنه‌ها هم حضور داشت ؛.تا جایی‌که فرماندهان دیگر سپاه و ارتش از باب محبت به او اعتراض می‌کردند . شجاعت ، خصوصیت برجسته دیگری بود که در او جلوه‌گر بود . من شخصا همواره به شجاعت ایشان غبطه می‌خوردم. ما در جنگ دنباله‌رو شجاعت شهید صیاد شیرازی بودیم.و او مانند شیری درمیدان می‌رزمید و در صحنه‌هایی حاضر می‌شد.که قواره‌های یک فرمانده اصلاً در این حد نمی‌گنجید . ایشان با چهره‌ای جدی و محکم حاضر بودند.

نشانه‌های سخت‌کوشی در سیمای او موج می‌زد .

اندیشه ولایت‌پذیری چه جایگاهی در شخصیت این فرمانده بسیجی ارتش داشت ؟

سپهبد صیاد شیرازی بارها در حرف و عمل نشان داده بود.که مطیع محض مقام ولایت است و بر این مسئله تأکید می‌کرد.و دیگران را نیز توصیه می‌نمود . همچنین دیگر ویژگی‌های فردی ایشان نظم و انضباط.در کارها و توجه فوق‌العاده به نماز اول وقت بود . تا جایی‌که گاهی در زمستان‌های سرد و در بیابان ،.با یک قمقمه آب وضو می‌گرفت و نماز اول وقت را از دست نمی‌داد . همچنین ایشان برای به نتیجه رساندن کارها بسیار پیگیر بود.و این نشانی از وجدان کاری بسیار بالای او بود .باید بگوییم او یک سرمایه بسیار عظیمی بود.که دشمنان ناجوانمرد انقلاب از ما گرفتند.و ما به امید خدا انتقام سختی از آن‌ها خواهیم گرفت . کتاب “تا کوچه های آسمان”